pälzisch redde

Wer pälzisch redd, verzehlt un kreischt,
is deitlich zu verstehe meischt,
weil Pälzisch is e Sprooch vun Kraft,
wu Klarheit un Verschdändnis schafft.

Die Pälzer Sprooch fließt grad so raus
un losst sich babble uhne Paus,
un deswä schun, des leicht mer ei,
mecht mancher gern en Pälzer sei,

Doch is die Palz halt net so groß
un dient de Welt als Muschder bloß
un wann se 's Paradies sollt sei,
kann sowieso net jeder nei.

Doch pälzisch redde is bei Gott
keem Mensch uff dere Welt verbott
un werd aach noch, wie sich's gebiehrt,
als Allerweltssprooch eigefiehrt.

Was meener wie's dann uffwärts geht,
wie rasch sich dann die Welt versteht,
wann die Minischder pälzisch babble,
duht 's nimmi in de Worschtkich rabble.

Do gäbt 's keen Schdreit mee, kee Gezeeder
bei so re Sprooch vertraat sich jeder
un wann des richtich klabbe duht,
dann geht 's uns allminanner gut.