pälzisch als weltschbrooch

Wer pälzisch red, verzehlt un kreischd
is deitlich zu verschdehe meischd,
weil pälzisch is e Schbrooch vun Kraft,
wu Klarheit un Verschdändnis schafft.

Die pälzer Schbrooch fließt grad so raus
un losst sich babble uhne Paus,
un deshalb schun, des leicht mer ei,
möcht jeder gern en Pälzer sei.

Doch is die Palz halt ned so groß
un dient de Welt als Muschder bloß,
un wann se´s Paradies soll sei
kann sowieso ned jeder nei.

Doch pälzisch redde is bei Gott
keem Mensch uff dere Welt verbott,
un werd aach noch, wie sich´s gebiehrt,
als Allerweltschbrooch eigefiehrt.

Was meent´r wie´s dann uffwärts geht.
Wie rasch sich dann die Welt verschdeht.
Wann die Minischder pälzisch babbele,
dut´s nimmi in de Worschdkich rabbele.

Dann gebt's keen Schdreit mee, kee Gezeder.
Bei so're Schbrooch vertraat sich jeder.
Un wann des richtich klappe dut,
dann geht 's uns allminanner gut!