mein backezah

Ich hatt' emol en Backezah
do war en kleene Fehler dra.
Erschd warer ganz un hot gebiss,
ufff eemol griet der Kerl en Riss,

Na ja, der Schmerz war erschd ned groß,
ich denk, mer deischt sich manchmol bloß,
doch zwischedorch vun Woch zu Woch
werd immer größer als des Loch.

Uff eemol fangt des aa zu reiße,
Gewidder, Blitz, ich kann ned beiße,
ich kann ned schloofe, kann nix mache,
nix esse, trinke un ned lache.

Vum Kopp bis zu de große Zeh
dun mer die Hoor un alles weh
un wu ich hiegreif hockt de Schmerz,
mer werds ganz weh un wääch ums Herz.

Ich denk, ich geh zum Zahnarzt hie,
der soll sich mol des Biest besieh,
dann haw ich sicher wieder Ruh'
un nix mee mit dem Kram se du.

Doch kaum hatt' ich mein Schmerz geklaat
do brummt aach schun sein Apparat.
Ich war wie vume Hund gebiss
un wär am liebschde ausgeriss'.

Nor dogeblib un setzt eich hie
de Zahnarzt saat, des wern mer grie,
un hot glei hie un her prowiert
un an dem Zahnloch rumhandiert.

Dann nemmt ´r so e schbitzi Schdang,
die war ball wie en Dolch so lang,
un macht se glierich hääß un rot;
ich denk, jetzt schdechdern sicher dot.

Doch wie er mer sei Kunschd woollt weise
do ritscht´ sem aus de Hand, des Eise,
un fallt mer zischend uff die Zung,
dass mer die Birn is ball verschprung.

Ich fall in Ohnmacht, mach en Schrei,
indes de Dokter macht en Brei
un will des Zahnloch dann verschmeere;
ich hab die Engel singe heere.

Jetzt awer Schluss mit denne Bosse
hab ich gekrisch aus volle Hosse,
dann hotern endlich rausgezoo . . .
Des geht mer awer heit noch noo.