kerwezeit

O alti Pälzer Herrlichkeit,
du frohi, scheeni Kerwezeit,
bischt du im Land, geht 's luschdisch zu,
do isses aus mit Schloof un Ruh.

Die Reitschul stellt die Gail schun uff,
die Schießbud hängt die Affe uff,
die Gutselständ wern vollgestoppt
un ´s wird gehämmert un gekloppt.

De Orjelmann is aach schun do,
er schnuppt un stellt die Peife noh,
er nemmt sei Sackduch un de Däller
spauzt owwe druf un reibt 'n heller.

Die Schaukel dort hot siwwe Schiff
mit lauter neie Messinggriff
un de Mundeur mundiert noch grad
die Bopp, die wu de Takt als schlaat.

De Lukas hängt mit Preise voll,
do braucht mer Kraft wann ´s rabble soll.
Un kracht 's griehscht e babierni Ros.
Es is soweit un jetzt geht 's los.

En Mann, wu sich Respekt verschafft,
ruft: Himbeersaft gäbt Muschkelkraft.
Es gäbt aach Eis, gebott werd viel,
mer fiehlt sich wohl in dem Gewihl.

Dort steht de Hokuspokusmann,
wu Feier fresst un zauwre kann.
En Kunstschitz schießt uf Luftballone,
mer sieht die neischte Attraksjone.

Vor allem awwer griet mer Wei,
un Weck mit Werscht, kennt 's annerscht sei?
De Frohsinn herrscht in jedem Zelt.
So halt mer 's halt uf dere Welt.