brunnefescht

Es ganze Dorf stellt sich jetzt ei
beim Brunnefescht, zum Fröhlichsei.
Des Lied vum Brunne is schun alt,
weil Wasser uns lewendich halt.

Un wu vum Brunne werd gesproch,
do denkt mer aach äns Miehlrad noch,
un an die längscht vergange Zeit,
un denkt aach an die Zukunft heit.

E Brunnefescht is nie verkehrt,
do werd es ganze Dorf geehrt.
Solang wie Wasser fließe duht,
is Hoffnung do, un des is gut.

En Brunne schätzt mer als Symbol
un als Kuldurgut, als Idol.
Mer geht voll Aadacht ummen rum
un acht 'n, wie e Heiligdum.

Aach Saache un Legende sin
seit altersher im Brunne drin
verwowe, wie e Wunner schier,
un jeder Brunne is e Zier.

E Sprichwort hääßt, ´s is inhaltschwer,
"de diefschte Brunne schöppt sich leer".
Un erscht, wann 's fehlt, dann merkscht gewiss,
wie koschtbar unser Wasser is.

Meer sitzen all im gleiche Boot,
und essen all es gleiche Brot.
En Brunne is an erschter Stell
en Sammelpunkt un is e Quell.

Un wann mer in sich hört un lauscht
am Owend, wann de Brunne rauscht,
im Dorf, wann alles still will sei,
kehrt dief im Herz de Friede ei.

Mei Lewe lang vergess ich nie
die uralt Brunnemelodie.
Ich bin des alte Lied gewehnt,
weil sich mei Herz noo Friede sehnt.

´s gäbt noch en Wunsch, wu's Lewe schreibt,
dass unser W asser sauwer bleibt.
Un ´s bleibt aach sauwer, wie mer sieht,
wann jeder sich dodrum bemieht.

Ich hoff, ´s wern ball die Zeite sei,
dass mer sich bade kann im Rhei,
un dass mer gutes Wasser dann
aus jedem Brunne trinke kann.

Mer werd mit Wasser jo gedaaft.
´s schee, wu sauwres Wasser laaft.
De Acker braucht 's no Hitz un Sunn
Un aach die Dierwelt lebt devun.

Mit Wasser werd es Bier gebraut,
mer braucht aach Wasser wammer baut.
De Schiffer braucht 's zum Schiffsverkehr
un schließlich braucht 's die Feierwehr.

Selbscht kleene Kinner, saat mer, horch,
holt aus em Brunne als de Storch.
So sin die Mütter in de Palz
vun Brunne ganz begeischdert als.

De Brunne is e Zauwerwort.
Es gebt im Dorf keen schennre Ort,
wuhie mer guckt, wuhie mer geht,
wie dort, do wu en Brunne steht.

Es Wasser will wie 'n Spichel sei,
wu Wasser fließt, kehrt Sege ei,
un Sege braucht mer Daag un Nacht,
dass uns e scheeni Zukunft lacht,