als pälzer

Ich häng an de Häämet. an unsere Palz
un geh halt als Pälzer aach gern uff die Walz.
Die Palz zu entdecke als Pälzer is schee.
des fräät eem, dann schätzt mer sei Häämet noch mee.

Im Herz vun de Palz is de sunnigschte Platz.
For's Glick vun de Häämet do findscht keen Ersatz.
Mer is an de Klang vun de Glocke gewehnt
vum Kerchturm un is mit seim Schicksal versehnt.

Do sin aach die Sänger, wu's Lewe besinge,
wu immer druff aus sin, dass alles duht klinge.
damit mer sich frää kann. so wie sich's geheert.
Im Lied werd aach immer die Häämet geehrt.

Do spiert mer so recht was des alles bedeit.
Es Herz geht eem uff un mer schwätzt mit de Leit.
Kann redde un babble so wie's eem gefallt
un fräät sich so richtich wie schee dass des schallt.

Des stärkt eem un gäbt eem die Kraft un de Mut.
de Stolz un die Hoffnung, dass alles geht gut.
Do bin ich un bleib ich, do zieht's mich halt hie.
Es gäbt doch dehääm soviel Scheenes zu sieh.

Es Glick vun de Häämet sträät Goldkörncher aus
un wu mer aach hieguckt stehn Blumme ums Haus.
Wu Kunscht un Kuldur bliehn werd nix eem vergällt.
Wer die Häämet im Herz hot, kummt gut dorch die Welt.